تاریخچه پیتزا و ساندویچ در ایران

تاریخچه پیتزا و ساندویچ در ایران

تاریخچه پیتزا و ساندویچ در ایران :در چندین سال گذشته ذائقه ایرانی به شدت فرنگی شده تا آنجا که یکی از مهم ترین تفریحات ایرانیان در این روزها رفتن به رستوران ها و اغذیه فروشی های است که با نام فست فود شناخه می شود.

بر این اساس گروه تولیدات تجهیزات آشپزخانه صنعتی زادمن همواره تلاش خود را به کار گرفته تا جدیدترین تجهیزات آشپزخانه را در جهت بالا بردن کمیت و کیفیت تولیدات غذایی طراحی و ابداع نماید.

ساندویچ در ایران

ساندویچ و فرهنگ ساندویچ خوری محصول دوران مدرن است گرچه نشانه های از آن در تاریخ نیز وجود دارد اما مدرنیسم و به تبع آن کار بیشتر و فراغت کمتر باعث شد که غذای سریع فست فود  برای خود جایگاه ویژه ای پیدا کند.

آنتونی گیدنز جامعه شناس آمریکایی از مک دونالدی شدن به عنوان یک فرهنگ نام برد که در بیشتر کشورها نفوذ کرده است.

طعم مطبوع ساندویچ ها باعث همه گیری آن در جوامع مختلف شده و ساندویچ توان آنرا

داشته است که با غذاهای فرهنگ ها  و ملت های گوناگون خود را وقف دهد.

به عنوان مثل برندهای معروف فست فود مثل “مک دونالد”،”کینگ”،”کی اف سی” در

کشور های صاحب فرهنگ غذایی حتما در منوی خود چند ساندویچ با غذاهای بومی منطقه دارند.

برای مشاهده فر پیتزا ریلی نوژن کلیک کنید.

کشور ایران در زمره یکی از تولید کنندگان خوب سوسیس و کالباس است و این محصولات

حتی از طرف ایرانیان ساکن خارج کشور به کشورهای اروپایی برده می شود.

سوسیس و کالباس از چه زمان وارد ایران شدند؟

تهیه کالباس به شکل کنونی اما به صورت دستی و سنتی از قدیم در یونان و روم و اروپای

قرون وسطی و جدید متداول بوده.

آنها کالباس را یا سیر و نمک و پس از کشف جزایر کشور چین و هند با انواع چاشنی ها

هندی و چینی آن را خوشمزه میکردند.

پس از انقلاب کمونیستی در شوروی (1917) عده زیادی از ارمنیان روسیه و روس های سفید

یا مخالف انقلاب کمونیستی به ایران سرازیر شدند.

کالباس،سوسیس،ژامبون از مواد غذایی مورد علاقه آنها بود.ارامنه و روس های سفیدی که

به ایران آمدند در گیلان و مازندران و استرآباد و تهران مستقر شدند و شروع به تهیه کالباس و سوسیس ژامبون کردند.

آروزمان و میکاییلیان دو تن از مهاجران ارمنی کارگاه های در گیلان و تهران تاسیس کردند و

تولید کالباس و سوسیس و ژامبون را شروع کردند.

تا آن زمان اروپاییان مقیم تهران این مواد گوشتی را از طریق قوطی های کنسروی که از اروپا

به ایران فرستاده می‌شد،تهیه می‌کردند.

خیلی زود سوسیس و کالباس تولید ایران مورد توجه آنها قرار گرفت و دو موسسه آرزومانیان

و میکاییلیان به کارخانه های بزرگی تبدیل شدند.

محبوبیت کالباس و سوسیس و ژامبون ایران بدان حد بود که در جنگ جهانی دوم پس از

اشغال ایران،انگلیسی ها رسما و طی نامه ای در خواست صدور چند تن کالباس و

سوسیس ایران به آفریقا و خاور نزدیک برای رفع نیاز سربازان انگلیسی نمودند.

تهیه سوسیس و کالباس در ایران به صورت کارخانه ای

تهیه سوسیس و کالباس در ایران به صورت کارخانه ای از سال 1307 خورشیدی توسط یک نفر روسی بنام افونامو در بندر انزلی با یک ماشین کوچک و دستی شروع گردید

که روزانه احتیاجات عده ای از اتباع خارجی آن جا را تامین می نمود.

در سال 1309 خورشیدی شخص دیگری بنام لیشنیسکی از اهالی شوروی سابق در بندر

انزلی کارخانه کوچکی را راه اندازی کرد که روزانه 40-50 کیلوگرم کالباس تهیه می نمود.

در سال 1312 لیشنیسکی کارخانه خود را از انزلی به تهران منتقل نمود و با کمک آرزومان آوانسیان که در روسیه در کارخانه کالباس سازی کار کرده بود

و یک شخص آلمانی دیگر کارشان را در خیابان منوچهری تهران در یک پاساژ کوچک به کمک

چهار تن از خانواده آرزومانیان شروع کردند که فرآوری آنها،سوسیس و کالباس و ژامبون بود و از 40 تا 50 کیلوگرم تجاوز نمی‌کرد.

کل محصولات آنها که نیازمند 16 تا 18 ساعت کار روزانه بود و به مصرف مهاجرین روس و

ارامنه می‌رسید.لیشنیسکی پس از مدتی به روسیه بازگشت و کارخانه را به آرزومان واگذار کرد.

تولید سوسیس در قدیم

در سال 1337 هجری خورشیدی اولین کارخانه بزرگ سوسیس و کالباس با نام آرزومان در

جنوب غربی تهران واقع در یافت آباد تاسیس شد که بنیانگذار و وارث آن آرزومانیان آوانسیان است.

این کارخانه پس از انقلاب تحت نام گوشتیران فعالیتش را ادامه داد که زیر مجموعه بنیاد مستضعفان به شمار می‌رود.

تولید کالباس و سوسیس توسط آرزومان و همکاران

کارخانه کوچکی هم در سال 1309 هجری خورشیدی در تهران به نام اصل بلور مشغول بکار

بود که تولید روزانه کمی داشت و توسط فردی به نام اختیاری بنا شده بود و بعدا به شابلیان و سپس به میکاییلیان واگذار شد.

برای مشاهده تمامی ویدیو های تجهیزات آشپزخانه صنعتی کلیک کنید.

میکاییلیان را می‌توان وارث دومین کارخانه بزرگ سوسیس و کالباس و مجهز به دستگاه های

مدرن دانست که در ابتدا در خیابان قوام السلطنه  آغاز بکار کرد و سپس به شمس آباد نقل مکان کرد.

نخستین ساندویچ فروشی های ایران

بعد از جنگ جهانی دوم،اولین ساندویچ فروش ها در تهران و شهرستان ها افتتاح شدند که غالب کارکنان آنها ارمنی بودند.

نخستین بار در خیابان استانبول تهران چند مغازه که ماهی و ماهی دودی و لوله های کالباس می‌فروختند.

ساندویچ عرضه کردند.این ساندویچ شامل،نان بولکا (سفید بامزه ترشی خمیر)،خیار شور حلبی تبریز،کمی کره که به نان می‌مالیدند و چند برگ جعفری تازه بود.

“مغازه خزر”در ابتدای خیابان استانبول در پاساژی واقع بود و در طبقه زیرین آن رستورانی

افتتاح شد که چند نوع غذا از جمله سوسیس سرخ کرده یا مغز گوسفند یا کتلت یا ماهی

ازون برون یا شیر ماهی را همراه با تودی ای از سیب زمینی پوره خوشمزه با سس گوجه

فرنگی عرضه می‌کردند آنجا محل اجتماع و وقت گذرانی شعرا نویسندگان روزنامه نگاران دانشجویان و دانش آموزان کلاس های بالای مدارس متوسط بود.

شب جمعه در ساندویچ فروشی های خیابان های استانبول و نادری و لاله زار و لاله زار نو

قلقله بود ساندویچ از سال 1335 به شهرستان ها انتقال یافت.

نخست خانواده ها رفتن به ساندویچ فروشی ها را دور از شان می دیدند و اغلب به چلو

کبابی می‌رفتند البته در عصر ناصری نیز رفتن به رستوران وجاهتی نداشت.

کم کم رفتن به ساندویچ فروشی متداول شد و امروز بسیاری از مردم خوردن ساندویچ را بر صرف غذا در خانه ترجیح می‌دهند.

در دهه چهل تعداد کارگران های ساندویچ فروشی ها در شهر رشت 16 هزار نفر بود در دهه 1340 در بلوار کشاورز یک ساندویچ فروشی بزرگ به نام 444 افتتاح شد.

در تهران دو دهه 1330 تا 1350 تعداد ساندویچ فروشی ها از ده هزار گذشت.در اوایل دهه 1340 همبرگر وارد بازار غذای ایران شد.

تاپس همبرگر در بلوار نایین که بعدا به جای همبرگر، پیتزا عرضه کرد.ساندویچ فروشی اندره در قسمت جنوبی تئاتر شهر نیز از معروف ترین ساندویچی ها بود.

نخستین پیتزا فروشی ایران

اولین پیتزا فروشی ایران در سال 1340 را آقا داوود به همراه شریک ارمنی خود در کوچه لولا گر تاسیس کرد.

در سال 1347 “پیتزا پنیری”افتتاح شد و سه شعبه در تهران و مشهد داشت.سال 1352 ،شعبات کنتاکی فراید چیکن در تهران افتتاح شد.

که تا سال 57 به شش شعبه رسید که بعدها نامشان به کابوکی فراید چیکن تغییر دادند.

در دهه های 1325 تا 1355 ،ساندویچ فروشی اختیاری در ابتدای خیابان لاله زار نو شهرت

زیادی داشت و دو برادر ارمنی آن را اراده می‌کردند بوی کالباس و عطر خیار شور سیر دار این

مغازه پای هر رهگذری را سست می‌کرد از سال 1332 در سراسر تهران دکان های ساندویچ

فروشی گشایش یافت و ساندویچ فروش ان علاوه بر کالباس و سوسیس و ژامبون ساندویچ

های مانوسی با زاعقه ایرانی مانند کتلت استیک سالاد و الویه مغز مرغ تخم مرغ و کوکو

سبزی را عرضه میکردند ساندویچ فروشی به تدریج در ایران به صورت یک شغل عمومی و گسترده درآمد.